Z głębokim smutkiem przyjęliśmy wiadomość o śmierci
wybitnego fizyka, wieloletniego pracownika naukowego naszego Instytutu, wieloletniego kierownika Pracowni Emulsji Jądrowych, wychowawcy wielu młodych fizyków, niezwykle życzliwego Człowieka i Przyjaciela.
Rodzinie Zmarłego składamy szczere wyrazy współczucia.
Dyrekcja, Rada Naukowa i Pracownicy
Instytutu Fizyki Jądrowej PAN w Krakowie
Pogrzeb odbędzie się w piątek, 2 sierpnia 2024 r. o godz. 11:00 na Cmentarzu Salwatorskim w Krakowie.
Władysław Wolter rozpoczął pracę naukową w roku 1954 w Zakładzie Fizyki Ogólnej Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie pod kierunkiem profesora Mariana Mięsowicza, a od 1955 roku był związany z pracownią Emulsji Jądrowych w Oddziale Krakowskim Instytutu Badań Jądrowych. Od początku zajmował się badaniem oddziaływań jądrowych promieni kosmicznych przy energiach przewyższających o kilka rzędów wielkości energie osiągane wówczas w akceleratorach cząstek. Dzięki stażom naukowym w Bristolu (W. Brytania) i w Chicago (USA) Władysław Wolter znakomicie opanował technikę emulsyjną, stając się jednym z najwybitniejszych na świecie specjalistów w zakresie badania oddziaływań jądrowych wysokich energii techniką emulsyjną.
Jednym z wielkich osiągnięć Władysława Woltera w tym okresie była pierwsza eksperymentalna weryfikacja teorii rozwoju kaskad elektromagnetycznych bardzo wysokich energii, zaproponowanej przez L. Landaua i I. Pomeranczuka. Teoria ta wyjaśniała obserwowane odstępstwa od wzorów Bethego-Heitlera opisujących rozwój kaskad przy niższych energiach. Obserwacje Władysława Woltera zostały w pełni potwierdzone po 40 latach w Stanford Linear Accelerator Center w USA.
Dzięki niezwykle starannej analizie Władysław Wolter zaobserwował również inny efekt, przewidziany przez N. Czudakowa, polegający na zmniejszeniu jonizacji ośrodka przez parę elektronów wskutek wzajemnego ekranowania ładunków elektronu i pozytonu na początkowym odcinku ich torów. Za swoje prace w dziedzinie oddziaływań elektromagnetycznych wysokich energii Władysław Wolter otrzymał w 1997 roku pierwszą Nagrodę im. Mariana Mięsowicza, ustanowioną przez Polską Akademię Umiejętności.
W latach 1974-1985 Władysław Wolter pełnił funkcję kierownika Pracowni Emulsji Jądrowych. W tym czasie zapoczątkował długą serię eksperymentów mających na celu badanie zderzeń hadronów i leptonów z jądrami przy użyciu techniki emulsji jądrowych oraz techniki hybrydowej, łączącej wysoką przestrzenną rozdzielczość emulsji z możliwościami detektorów elektronicznych i komór pęcherzykowych jako pomocniczych detektorów zewnętrznych. Eksperymenty te były wykonywane przy użyciu wiązek cząstek o najwyższych dostępnych energiach w ośrodkach takich jak CERN, Fermilab, czy Brookhaven National Laboratory. Warto tu również wspomnieć o serii eksperymentów poświęconych badaniom oddziaływań jądro-jądro przy najwyższych dostępnych energiach, w których Władysław Wolter pełnił rolę koordynatora. Wniosły one duży wkład w zrozumienie procesów wielorodnej produkcji cząstek i fragmentacji jąder w zderzeniach przy wysokich energiach.
Władysław Wolter dał się poznać jako znakomity fizyk i najwyższej klasy ekspert w swojej dziedzinie. Był człowiekiem niezwykle pogodnym i życzliwym, cierpliwym Szefem, jak Go nazywaliśmy, a także serdecznym przyjacielem. Taki pozostanie w naszej pamięci.
Współpracownicy i Przyjaciele