Z głębokim smutkiem zawiadamiamy, że w dniu 17 sierpnia 2024 roku odszedł od nas nasz Kolega i Przyjaciel
pracownik Zakładu Fizyki Radiacyjnej i Dozymetrii, związany z IFJ PAN od 2009 roku
Rodzinie i Bliskim składamy serdeczne wyrazy współczucia
Dyrekcja Instytutu Fizyki Jądrowej im. H. Niewodniczańskiego PAN
Pracownicy Oddziału Zastosowań Fizyki
Uroczystości pogrzebowe odbędą się 21 sierpnia 2024 o godzinie 15 w kościele św. Jacka w Odrowążu (woj. świętokrzyskie)
Wojciech Gieszczyk urodził się 11 stycznia 1985 roku w Kielcach. W latach 2004-2009 studiował na Wydziale Matematyczno-Przyrodniczym Uniwersytetu Jana Kochanowskiego w Kielcach, na kierunku Fizyka o specjalności Fizyka Medyczna. Już w roku 2009, kiedy to nadszedł czas pisania pracy magisterskiej, ścieżka jego kariery naukowej skrzyżowała się z IFJ PAN w Krakowie, gdyż pracę magisterską zatytułowaną: „Elementy systemu wspomagania pozycjonowania fotela terapeutycznego stanowiska terapii protonowej gałki ocznej IFJ PAN Kraków” napisał pod kierunkiem prof. dr hab. Pawła Olko i obronił z wynikiem bardzo dobrym. Następnie (w tym samym roku) rozpoczął studia na Interdyscyplinarnym Studium Doktoranckim z fizyki, prowadzonym wspólnie przez IFJ PAN, IKiFP PAN oraz AGH w Krakowie. Jako doktorant w Zakładzie Fizyki Radiacyjnej i Dozymetrii w IFJ PAN szybko wdrożył się w tematykę dozymetrii promieniowania jonizującego przy użyciu metod luminescencyjnych, a zwłaszcza termoluminescencji. W owym czasie prowadziliśmy wiele badań związanych z pomiarami dawek promieniowania silnie jonizującego, w tym promieniowania kosmicznego w związku z udziałem w eksperymentach prowadzonych na orbicie Ziemi, jak również badaniami efektów wysokich dawek promieniowania. W te wszystkie badania zaangażował się mocno Wojtek, co znalazło swój wyraz w temacie jego pracy doktorskiej, zatytułowanej: „Fizyczne i dozymetryczne aspekty pomiaru wysokich dawek promieniowania jonizującego detektorami LiF:Mg,Cu,P”, obronionej w roku 2013 roku. W tej pracy między innymi przedstawił bardzo oryginalną metodę weryfikacji modeli rozkładu radialnego dawki wokół toru silnie jonizującej cząstki, poprzez analizę zmian kształtu termoluminescencyjnej krzywej świecenia tych detektorów, jak również zbadał zmiany widma luminescencji pod wpływem ultra wysokich dawek promieniowania.
W 2012 roku, gdy Wojtek dopiero zbliżał się do końcowego etapu pracy nad swoim doktoratem, zostało w naszym zakładzie uruchomione nowe urządzenie: aparatura do wzrostu kryształów metodą mikrowyciągania (micro-pulling-down) oraz metodą Czochralskiego. Choć wzrost kryształów w żaden sposób nie wiązał się z tematem jego pracy doktorskiej, Wojtek z niezwykłym entuzjazmem zaangażował się w całkowicie nowy obszar badań naukowych i wkrótce najczęściej znaleźć było go można w piwnicach budynku starego cyklotronu, gdzie zainstalowana została aparatura do wzrostu kryształów. Po uzyskaniu stopnia doktora prace nad kryształami stały się głównym tematem jego aktywności naukowej i jego specjalnością. Wojtek okazał się posiadać szczególne uzdolnienia predysponujące go do pracy przy wzroście kryształów. Dotyczy to zwłaszcza metody mikrowyciągania, która przez swą specyfikę wymaga nie tylko wiedzy, ale także dużej pomysłowości eksperymentatorskiej, a nawet zręczności. Swoje umiejętności Wojtek zbudował również poprzez staże w ośrodkach zajmujących się wzrostem kryształów, a zwłaszcza kilkukrotny pobyt na Tohoku University w Sendai w Japonii. Wybór tego miejsca nie był przypadkowy, gdyż właśnie w Sendai w Laboratorium prof. Fukudy (a obecnie laboratorium prof. Yoshikawy) metoda micro-pulling-down została opracowana i udoskonalona do tego stopnia, że można przy jej pomocy otrzymywać monokryształy o jakości optycznej porównywalnej do metody Czochralskiego.
Przez minione 10 lat Wojtek zajmował wzrostem kryształów bardzo wielu różnych materiałów luminescencyjnych, począwszy od LiF, CaF2, Al2O3 poprzez mieszane perowskity i granaty aż po jeden z bardziej obiecujących materiałów luminescencyjnych w ostatnich latach: LiMgPO4 , któremu poświęcił najwięcej uwagi i który stał się podstawą jego rozprawy habilitacyjnej. Znaczna część, a może i większość prac badawczych i projektów realizowanych w naszym zakładzie w ostatnich latach opierała się, a przynajmniej korzystała, z kryształów hodowanych przez Wojtka. Jego kryształy dotarły daleko – krystaliczne detektory fluorescencyjne z fluorku litu krążą na orbicie Ziemi na pokładzie Międzynarodowej Stacji Kosmicznej, a w roku 2022 dotarły aż na orbitę Księżyca w ramach misji Artemis.
Będzie nam Go bardzo brakowało.
Żegnaj Wojtku.